Vereende (kr)acht

Morgen over een week is-ie open, onze Strandbibliotheek in Katwijk. Voordat het zover is, moet er nog wel het nodige gebeuren.

Vanochtend fiets ik netjes aangekleed naar m’n werk. In een tasje heb ik een stel oude kleren mee en een paar slippers. De inventaris van ons zomerse leesparadijs op het strand moet uit de opslag gehaald worden. Daarom hebben we een vrachtwagen gehuurd die, samen met de bibliotheekauto, de spullen van Valkenburg naar het strand brengt.

Tot zover waren vier bibliotheekmensen voldoende om alles in te laden en te vervoeren tot op de plaats van bestemming. Maar waar we eerder deze week al bang voor waren, blijkt realiteit te zijn. De betonplaten zijn niet op tijd doorgelegd waardoor alle boekenkasten, zware dozen met boeken, strandstoelen, stoepborden, picknicktafels, ventilator en allerlei ander materiaal zeker een meter of tien over een dun plankier gesjouwd moeten worden: voor normale karren is de plank veel te smal. Al enigszins voorbereid zijn er uit allerlei hoeken en gaten smalle steekwagentjes getoverd om de aanslag op het fysiek zoveel mogelijk te beperken.

Als de twee volle wagens en de vier collega’s vlakbij het strand zijn, wordt er om versterking gebeld. “We zijn er bijna, komen jullie? En neem een kan koffie en een fles water mee.” Met z’n vieren hijsen we ons snel in onze verhuis- en sjouwkleren en gaan op pad. Het is fantastisch zomerweer en als we rond een uur of tien arriveren is het al lekker druk. Koffiedrinkers bij onze overbuurman van de strandtent, wandelaars aan de waterkant en ook al heel wat zandliggers hebben zich geinstalleerd.

De laadklep komt omlaag en daar gaan we dan. In een lint overbruggen we de afstand tot het beton. De grote boekenkasten worden half op een steekwagen en half op een rug gehesen, de zware dozen voorzichtig opgestapeld. Wielen lopen vast in de gleuven tussen de plank, mul zand verhindert een vlotte doortocht. Met de vereende krachten van acht personen klaren we de klus in een uur. Tijd voor een snel bakkie koffie. “Wanneer gaan jullie open? Hebben jullie al een boekje voor me?”
We sjouwen alles naar binnen en zien hoe mooi het plaatje is. De blauwe lucht, het mooie gebouw, vrolijke mensen, de zomer. Eigenlijk hebben we zin om gelijk onze koopwaar te gaan uitventen. Eerst de laatste vracht maar ophalen uit de stalling en dan volgende week het boekenlokaal definitief inrichten. Tussen de middag is alles overgebracht en kan de vrachtwagen weer terug naar z’n baas. Wij verruilen onze korte broek en hemdjes weer voor een normale outfit en openen de vaste vestigingen. “Goedemiddag meneer”.

Als de oranje elf vanavond net zo samenwerken, flexibel en enthousiast zijn als deze acht van de bieb, dan kan het niet anders dan dat het een mooi partijtje wordt om naar te kijken.