Vrijheid

“Sterkte en succes, nu Dick en Edwin vijf weken aan het fietsen zijn naar Spanje.”
“Is het niet erg moeilijk om ‘m te laten gaan?”
“Doe jij wel een oog dicht de komende tijd?”

Sinds mijn echtgenoot 2,5 jaar geleden zijn aorta scheurde en met heel veel moeite het laatste draadje van het leven wist vast te pakken, is mijn perspectief op bepaalde zaken veranderd. Als je de kwetsbaarheid van een mens op zo’n plotselinge en confronterende manier gepresenteerd krijgt, raak je ergens op de weg de angstvallige voorzichtigheid van het bestaan een beetje kwijt.

Waar ik eerder misschien had gedacht: stel dat er iets ernstigs gebeurt, is die tocht niet te zwaar, moet je elk risico niet zien te vermijden, is het niet beter om ‘m gewoon thuis te houden, daar denk ik nu juist: ga maar en geniet, leef het leven en wees niet bang, zoek de vrijheid en doe er voorzichtig mee. Net als met jezelf.

Nee, ik zal geen nachten wakker liggen met een krampachtig, bezorgd gemoed maar uit het diepst van mijn hart wens en gun ik die twee mannen een machtig, mooie reis.

Eentje om veilig van terug te keren. Eentje om nooit te vergeten.