Omdenkclinic

‘The Switch’ was het thema van de studiedag waar ik vandaag naartoe ben geweest. Een dag vol verhalen van nationale en internationale sprekers die hun visie vertellen op veranderen. Met ondermeer een hilarische wake-up call van Nico Dijkshoorn, ooit zelf medewerker bij een bibliotheek. En met allerlei themasessies.

Ik koos voor de sessie van Pepijn Lagerwey van Ja-maar: Omdenkclinic – flitsende en interactieve inwijding in het omdenken.
Omdenken…?
Toen ik een paar weken terug de aankondiging van deze sessie las, was ik verrast. Bestaat er dan, behalve mijn eigen zelfverzonnen versie, ook een officiële manier van omdenken? Want ja, ik probeer in mijn persoonlijke leven al een flinke tijd om te denken en dat bevalt me zo goed dat ik me er gelukkiger door voel. Op mijn eigen, simpele manier heb ik mezelf erin getraind om de optimist te zijn en te blijven, om niet wakker te liggen van problemen waar ik zelf niets aan kan veranderen, om te kijken naar wat mooi is en toekomst biedt.

Pepijn praatte in zijn sessie vooral over omdenken in zakelijke zin. Over ja-maar zeggers met een gesloten levenshouding die denken in termen van beperkingen, bedreigingen en beren op de weg met als resultaat stroperigheid, verstarring en stilstand. Maar ook over mensen met een andere houding: de ja-en houding. Een open levenshouding waarbij gedacht wordt in termen van wat wél kan en waarbij kansen en mogelijkheden centraal staan. Met als resultaat: creativiteit, vernieuwing en innovatie.
De ja-maar Filosofie gaat over de overgang van een ja-maar- naar een ja-en-manier van denken: van het denken in problemen naar het denken in mogelijkheden. De kunst van het kantelen is te bereiken via het omdenken. Omdenken betekent het einde van een huidig probleem en de geboorte van een nieuwe mogelijkheid.

Omdenken is soms ingewikkeld, pijnlijk en tijdrovend en kan gepaard gaan met rouw, verdriet en weerstand. Maar soms gaat omdenken ook verrassend en gemakkelijk, als een zeepbel die openspat. En dan denk je alleen maar ‘hoe kan ik zo stom zijn dat ik dit niet veel eerder heb gezien?’

Hij deed het goed, Pepijn, met humor en herkenning. En dát is mijn omdenkgedachte van: ‘Shit, waarom stond ik daar niet voor een leuk bedragje deze theorie uit de doeken te doen…’