TLTR

“Heb je hier wel eens van gehoord?”
Mijn dochter kalkt de volgende lettercombinatie op een witregel in de krant: tltr.

Ik heb geen flauw idee wat die letters zouden moeten betekenen en schud mijn hoofd.
“Too long to read”, zegt ze en alsof het de eerste woorden Engels zijn die ik ooit te verstouwen krijg, voegt ze er behulpzaam aan toe: “Te lang om te lezen.”
“Die stukjes op jouw blog”, geeft ze nu eindelijk haar denkrichting prijs, “die zijn echt véél te lang. De moed zinkt je in de schoenen als je zo’n lap tekst aantreft. Dat verhaal over Matthijs van een paar dagen terug, dat leest echt geen hond. Op internet moet je kort en bondig zijn en als je dat niet doet… tsja, dan is het heel normaal dat de letters tltr aan je blog worden gehangen. Studenten kalken dat bijvoorbeeld ook op een veel te lang en dodelijk saai stuk dat ze moeten lezen.”

Oké, boodschap begrepen.

En dus vertel ik hier het tweede gedeelte van het avondje Matthijs maar niet. Van dat we ’s avonds laat, zonder kaartje, vaststonden voor die onverbiddelijke stalen deur van een parkeergarage in Amsterdam en dat er thuis al overwogen werd een Amber Alert te laten uitgaan.
Too long to read….